Οδηγός Τυποποίησης Ονομάτων

γαρικό, και χρησιμοποιούν διερμηνέα κατά τις επίσημες σχέ­ σεις τους με τους Βουλγάρους. Με το ίδιο κριτήριο της θελήσεως θα μπορούσαν και διαλεκτόφωνοι Έλληνες να υποστηρίξουν ότι η γλωσσική μορφή τους δεν είναι διάλεκτος, αλλά γλώσσα. Θα μπορού­ σαν να καλέσουν προς υποστήριξή τους τη διαφορετική προ­ φορά, τη διαφορετική γραφή, το διαφορετικό λεξιλόγιο, τη διαφορετική μορφολογία, τη διαφορετική σύνταξη. Οι φθόγ­ γοι της γλωσσικής αυτής μορφής θα μπορούσαν να καταγρά­ φονται ως φωνήματα γλώσσας, όχι ως ιστορικά αλλόφωνα διαλέκτου. Έτσι καταργείται το στοιχείο της ιστορικής και φωνολογικής γραφής. Τα ιστορικά αλλόφωνα στηρίζονται στη θέληση του ερευνητή. Οι Ιταλοί γράφουν canto και cento με c, ιστορικά, γιατί αρχικά έτσι γράφονταν οι λέξεις αυτές, και φωνολογικά, γιατί το υπερωικό φώνημα c τρέπεται σε αλ- λοφωνικό ουρανικό c μπροστά από τα εμπρόσθια φωνήεντα. Η διάλεκτος, που παρά τα ιστορικά συκιά, νύχια, γράφει συ- τζιά ή συτζ ιά, νύσια ή νύσ ια, καταργεί την ιστορική και φω­ νολογική αρχή, ανάγοντας τα ιστορικά αλλόφωνα σε φωνή­ ματα. Αλλά η γλωσσική μορφή της Κύπρου από την παρά­ δοση και τη θέληση των Κυπρίων κατατάσσεται ως διάλεκτος της Ελληνικής γλώσσας. Έτσι τα φαινόμενά της εξετάζονται ιστορικά, ως μέρους της Ελληνικής γλώσσας, όπως γίνεται και με τις άλλες διαλέκτους. Η νέα Ελληνική γλώσσα κατάγεται από τη Βυζαντινή κοινή, που απέρρευσε από τον τύπο, που δημιουργήθηκε με βάση την Ελληνιστική κοινή στην πρωτεύουσα της Βυζαντι­ νής αυτοκρατορίας, την Κωνσταντινούπολη (Νίκη Μ. Χριστο­ δούλου, Εισαγωγή στη νέα Ελληνική Γλώσσα, Λευκωσία, 2007). Η δημιουργία διαλέκτων οφείλεται στη διάσπαση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας με την είσοδο ξένων και τη δημι­ ουργία νέων ιστορικοκοινωνικών συνθηκών. Οι διάλεκτοι της νέας Ελληνικής άρχισαν να δημιουργούνται μετά το 1000 μ.Χ. Η Κυπριακή διάλεκτος διαμορφώθηκε μέσα στις ιστορι- κοκοινωνικές συνθήκες της φραγκικής, της ενετικής και της τουρκικής περιόδου της Κύπρου. Αν χρονολογήσομε τους τύπους των διαλέκτων της νέας Ελληνικής γλώσσας και μεταβούμε προς τα πίσω, απο- καθιστώντας τους προηγούμενους τύπους, θα καταλήξομε σε ένα κοινό τύπο για τις διαλέκτους, ο οποίος είναι η Βυζα­ ντινή κοινή και κατά βάση η πανελλήνια νέα κοινή γλώσσα. Η 36