Οδηγός Τυποποίησης Ονομάτων

Η ΕΚΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ, ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ, ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΟΓΙΟΥ ΛΟΓΟΥ Η εκφορά του αρχαίου, του βυζαντινού και του λόγι­ ου λόγου από τους Έλληνες γίνεται κατά τη φωνολογία της κοινής γλώσοας. Η εκφορά της Ελληνικής γλώσσας κατά π] φωνολογία της νέας γλώσσας δηλώνει την ενότητά της. Έτσι εξέφεραν τον λόγο αυτό και ο Ευρωπαίοι, όπως τους δίδαξαν οι Βυζαντινοί, μέχρι του Εράσμου, ο οποίος εφεύρε την ερα- σμική προφορά. Ο λόγος αυτός εκφέρεται κατά τις ακόλου­ θες αρχές: 1.Τα συμπλέγματα mb, nd, ηg, p j προφέρονται με το ένρινο τους. 2. Δεν προφέρονται συνιζήσεις. Η αρχαία, η βυζαντι­ νή, η εκκλησιαστική και η λόγια γλώσσα δεν έχουν συνιζή­ σεις. Έτσι στον λόγο αυτό προφέρονται: καράβι-α, όχι καράβια, ισόβι-ος, όχι ισόβιος, ευλάβει- α, όχι ευλάβεια λόγι-α, όχι λόγια, λογι-ότης, όχι λογιότης σκαφίδι-α, όχι σκαφίδια, άδει-ος, όχι άδειος, δι-ατε- λώ, όχι διατελώ τραπέζι-α, όχι τραπέζια καλάθι-α, όχι καλάθια, αλήθει-α, όχι αλήθεια σκωλήκι-α, όχι σκωλήκια αμπέλι-α, όχι αμπέλια, χίλι-α, όχι χίλια, χιλι-άδες, όχι χιλιάδες, ήλι-ος, όχι ήλιος στόμι-α, όχι στόμια ή στόμνια αλώνι-α, όχι αλώνια σκοπι-ά, όχι σκοπιά, κοπι-άζω, όχι κοπιάζω υπώρει-α, όχι υπώρεια οκτακόσι-α, όχι οκτακόσια, νησι-ώται, όχι νησιώται, ομοούσι-ος, όχι ομοούσιος αμάξι-α, όχι αμάξια προσόψι-α, όχι προσόψια ομμάτι-α, όχι ομμάτια χωράφι-α, όχι χωράφια ονύχι-α, όχι ονύχια, τροχι-ά, όχι τροχιά ενδελέχει-α, όχι ενδελέχεια Κατά ταύτα οι συνιζήσεις της νέας γλώσσας ιστορικά και φωνολογικά αναλύονται σε δύο συλλαβές. 43