Οδηγός Τυποποίησης Ονομάτων

ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΙΑΛΕΚΤΟΥ Η Κυπριακή διάλεκτος φωνητικά αποδίδεται με το Διε­ θνές Φωνητικό Αλφάβητο. Για τη συνήθη απόδοση δεν υπάρχει ενιαίος τρόπος, αλλά αποδίδεται με πολλούς τρόπους. Κάθε ένας, που γρά­ φει, μπορεί να ακολουθήσει τον δικό του τρόπο. Αλλά η κα­ τάσταση αυτή για την Κυπριακή διάλεκτο, που είναι μέρος της Ελληνικής γλώσσας, γλώσσας γραφομένης σχεδόν εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια, είναι απαράδεκτη. Πρέπει να υπάρ­ χει ενιαίος τρόπος αποδόσεως της Κυπριακής διαλέκτου, και μάλιστα προσιτού σε όλους τους Έλληνες. Συμφώνως προς τα κρατούντα η απόδοση της Κυ­ πριακής διαλέκτου πρέπει να είναι ιστορική, όπως Κύπρος, όχι Κίπρος. Πρέπει επίσης να είναι φωνολογική, δηλαδή να αποδίδονται τα φωνήματά της, και όχι τα αλλόφωνά της, τα οποία αποτελούν παραλλαγές των φωνημάτων της. Το Κο- λόσσι έχει υπερωικό κ, το Κοίλη έχει ουρανικό κ ', όμως απο­ δίδονται και τα δύο με κ, το οποίο είναι το φώνημα, ενώ η υπερωική και η ουρανική παραλλαγή του είναι τα αλλόφωνά του. Στην απόδοση της Κυπριακής διαλέκτου λαμβόνεται υπ’ όψη και η ιστορική φωνολογία. Όλοι έχουν την αίσθηση, και ισχυρίζονται, ότι το τραχύ κυπριακό κ προέρχεται από κ \ όπως το Κύκκοςαπό το Κύκκος. Το ουρανικό κ' κάποτε ήταν ο κοινός κυπριακός φθόγγος, από τον οποίο προήλθε ο ση­ μερινός τραχύς κ. Το ουρανικό κ ανήκει στην ιστορική φω­ νολογία της Κυπριακής διαλέκτου. Όπως φαίνεται από τα πάμπολλα λαϊκά κείμενα, που σώθηκαν, η Κυπριακή διάλεκτος μέχρι περίπου το 1750 είχε τους ουρανικούς φθόγγους κ'.και χ σε όλες τις λέξεις, ελ­ ληνικές και ξένες, δεν είχε το τραχύ κ και το δασύ χ, που ακούονται σήμερα. Τα περισσότερα φαινόμενα της Κυπρια­ κής διαλέκτου, όπως η πτώση και η τροπή των ηχηρών τριβο- μένων β, γ, δ, η τροπή των άηχων τριβομένων ψ, % Θ, η τρο­ πή τριβομένου συμφώνου σε στιγμιαίο σε συμφωνικά συ­ μπλέγματα είναι πρόσφατα, των δύο τελευταίων αιώνων. Η ιστορική απόδοση της Κυπριακής διαλέκτου στηρί­ ζεται στην καθολική απόδοση της Ελληνικής γλώσσας. Η φω­ νολογική απόδοσή της ως προς τους τραχείς και δασείς φθόγγους λαμβάνει ως βάση τον τύπο, που είχε γύρω στα 1750, δηλαδή αποδίδει τους φθόγγους αυτούς με κκαι χ, χω- 47